عـآشق هَمـ شدے

مثل زُلیخا سِمج باش...

آنقدر رسوا بـآزے در بیاوَر
تـآ " خــُدا " خودَش پـآ در میانی کـُند

هیچکس سرش شلوغ نیست
همه چیــــز بستگی به "اولــویـت ها" دارد !!!

شب و روز پیش منی.......
تو هنوز پیش منی.....
تو هنوز تو سفره ی دل درویش منـــــــی.......

عجول کوچک من....
زندگی بر تو نخواهد باخت
زندگی که رویای قدم زدنی بود..... دیوانه وار دویدی!!!!!

کدام بهانه باورت را بارور نکرد؟
مگر دست در دست هم بی تفاوت از کنار شراب شب نگذشتیم
که تو اینگونه بی سخاوت
دست جدا کرده ای و ادعای مستی می کنی!!!!!!!

بگذار هر کسی هر چی دوست دارد بگوید
مهم این است که تو دردانه ی منی
و من از تمام خوبی ها و بدی های این دنیا
فقط تو را می خواهم
گرچه نه اسمت در کنار اسم من
نه سقفت هم سقف من
نه دستت در دست من است....

گاه برای ساختن باید ویران کرد، گاه برای داشتن باید گذشت ، و گاه در اوج تمنا باید نخواست !

آدم های تنها عاشق می شوند
آدم های عاشق ، تنها
مرگ اگر نبود تا ابد دور خودمان می چرخیدیم ...

وقتی هوا، هوای پاییزیه...
دل،دلِ یه مهر ماهی...
بهونه گیر میشه...
باید بَرش داشت و بُرد توی هوای آزاد و قدم زد تا هوایی به این دل بخورد...

نگرانت نیستم...
شادی های دنیاکنارت هستند ، مزاحمت نمی شوم.....
من ودلتنگی هایم زیادی هستیم.... جایی برای ما نیست

می روم گوشه ای... کنار دلهره... ازدور به تماشا می نشینم
مزاحمت نمی شوم.... تو فقط بخند همین...

نیا باران.....
عاشقانه اش نکن.....
من و او "ما" نشدیم....

توو زندگیت خیلی چیزا هست که ازش ناراحتی ، قبول !
داری هرروز اذیت می شی، قبول !
این روزا حال و حوصله نداری ، قبول !
اما
.

.
.
.
.
یادت باشه حق نداری ناراحتی هاتو سر دیگران خالی کنی
بیا حرف بزن و درد دل کن!
اما تو حق نداری چون ناراحتی دیگران رو هم برنجوونی
این راهش نیست که همدرد برای خودت بسازی . . .

زخمی که میزنیم
دلی که میشکنیم
ارزان نیست
یک جایی باید
بهایش را بپردازیم
یک وقتی شاید
همین نزدیکی ها….

هــــــــــــــــِی رفیــق...!!!  آنکه در آغوش توست...!!!  آرزوی من بود...!

همه نداشته هایم یکــ طرف،

حوصله طرفی دیگر

میان این همه اگر.....
تو چقدر
بایدی .... !!!

خوش به حالت آدم!
خودت بودى و حــوایـت...
کسى نبود که حوایت را هوایی کند...

آن‌ قدر نیامدی؛ پاییز هم دلش گرفت...
رنگش پرید؛ زرد شد!
با عاشقانه‌ هایم کوه را به آتش می‌کشم هر شب ...
تا راه گم نکنی!
تو که بیایی...

همه درس‌هایم را دوباره فوت آب می‌شوم...
نه این‌که چشم‌هایت تخته‌سیاه مشق‌هایم بوده است!
تو ، پشت  پرده پنهان شده بودی و من، از هراس گم شدن؛ گم شدم...

 می خوام اونقدر خود خواهانه بغلت کنم

که جای ضربان قلبم روی تنت بمونه ...

عشق!

باز هم عشق

من تمام احساسم را "عــــُق" ميزنم

حجمِ تنهایی هایم ؛

آنقدر عمیق شده است که

خودم را نمی توانم پیدا کنم ...!

آرزوهایم هوایی می شوند،به باد میروند،دود میشنود
حس میکنم معتاد حسرت هایم شده ام…!

ساکت نیستم

لبهایم هم نسوخته است

تنها تمام ِ من تاول زده از آشی که نخورده ام...

شايد روزی ...
دوباره در گذر زمان به يكديگر برسيم!
آنروز من اشتباه
گذشته را تكرار نخواهم كرد !
تو را از دست ميدهم
... اما غرورم را نه ...!

من هنوزهم از بازی کلاغ پرمی ترسم...... می ترسم بگوییم تو.....وتوآرام بگویی پر

دلم نه عشق می خواهد نه دروغ های قشنگ
نه ادعاهای بزرگ نه بزرگ های پر ادعا
دلم یک فنجان قهوه داغ می خواهد و یک دوست
که بشود با او حرف زد و بعد پشیمان نشد !!!

من یک دختر ایرانیم...
بدان...
"حوای" کسی نمی شوم که به "هوای" دیگری برود

"من"مرا که میشناسی؟!
خودمم...کسی شبیه هیچکس!
کمی که لابه لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی...
شبیه شعرهایم هستم،
شاد،گاهی غمگین،مهربان،صبور،کمی هم بهانه گیر

اگر نوشته هایم را بیابی من همان حوالی ام...
شبیه باران پاییزی؛
از فاصله ها دور و به عشق نزدیک...!