جــــای خـالیـ ـت را آنــقدر بـا چشمــــــــــانم آب خـــــــــــواهم داد که بـاز کنـــــــــــارم سبـــــــــــــز شوی...

مرا اینگونه باور کن ، کمی خسته ، کمی تنها ، کمی یاغی، کمی مغرور، کمی بیکس ، کمی گستاخ ، کمی سرخوش، کمی .....

کمی باور کردنم سخت است!

من هر روز و هر لحظه نگرانت می شوم که چه می کنی !؟

پنجره ی اتاقم را باز می کنم و فریاد می زنم

تنهاییت برای من ...  غصه هایت برای من ... همه بغضها و اشكهایت برای من...

بخند برایم بخند ........ آنقدر بلند

تا من هم بشنوم صدای خنده هایت را... صدای همیشه خوب بودنت را

دلم برایت تنگ شده...............

راحت بگم نوشته های من مخاطب نداره،مخاطب نوشته هایم به سادگی یک لبخند رهایم کرد....

حکــــــــایت تلخیست

مانده ام بـــرای تـــــ ـ ـو ...

رفتــــه ای بــــــرای دیــــگری ....

پشت تنهایی من که رسیدی ،

گوشهایت را بگیر !

اینجا سکوت ،

گوش تو را کر میکند

اما !

چشمهایت را باز کن

تا بتوانی لحظه لحظه ی اعدام ثانیه ها را نظاره کنی

هجوم سایه های خیال،

سرابهای بی وقفه ی عشق،

تک بوسه های سرد

و فریادهای عقیم جوانی

منظره ای به تو میدهد

که میتوانی تنهایی مرابه خوبی ترسیم کنی ...!