فکرمیکنم نقص عضودارم!گویامادرزادیه!!!توبچگی
،تعقل وتفکروتفعل!!! و درنهایت نتیحه و تصمیم گیری برای هرآنچه به من مربوط میشد،حق محض ومطلق بزرگترا بودواگراحیانا"اعتراضی داشثم،حکم قطعی و همیشگی ،تکرارمیشد! توهنوزبچه ای...عقلت نمیرسه...بزرگ شدی،میفهمی!!!
منم باور کردم و بزرگ شدم و فکرکردم و تصمیم گرفتم ! اما هرباربه نتیجه گیریش که رسیدم،دیدم ای وای...بازاشتب...
نظرات شما عزیزان:
|
ورود
اعضا:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
تبادل
لینک هوشمند