من خاطره نمی دانم !

قدم که می زنیم

هر بار

گوشه ای از قلب ام

کف ِ پیاده رو می ماند و ...

اگر میبینی‌ هنوز تنهام ، بخاطر عشق تو نیست !

من فقط میترسم ..

میترسم همه مثل تو باشند...

خجالت ازچشام نکش که عاشقی همینه

جــــای خـالیـ ـت را آنــقدر بـا چشمــــــــــانم آب خـــــــــــواهم داد که بـاز کنـــــــــــارم سبـــــــــــــز شوی...

مرا اینگونه باور کن ، کمی خسته ، کمی تنها ، کمی یاغی، کمی مغرور، کمی بیکس ، کمی گستاخ ، کمی سرخوش، کمی .....

کمی باور کردنم سخت است!

من هر روز و هر لحظه نگرانت می شوم که چه می کنی !؟

پنجره ی اتاقم را باز می کنم و فریاد می زنم

تنهاییت برای من ...  غصه هایت برای من ... همه بغضها و اشكهایت برای من...

بخند برایم بخند ........ آنقدر بلند

تا من هم بشنوم صدای خنده هایت را... صدای همیشه خوب بودنت را

دلم برایت تنگ شده...............

راحت بگم نوشته های من مخاطب نداره،مخاطب نوشته هایم به سادگی یک لبخند رهایم کرد....

حکــــــــایت تلخیست

مانده ام بـــرای تـــــ ـ ـو ...

رفتــــه ای بــــــرای دیــــگری ....

پشت تنهایی من که رسیدی ،

گوشهایت را بگیر !

اینجا سکوت ،

گوش تو را کر میکند

اما !

چشمهایت را باز کن

تا بتوانی لحظه لحظه ی اعدام ثانیه ها را نظاره کنی

هجوم سایه های خیال،

سرابهای بی وقفه ی عشق،

تک بوسه های سرد

و فریادهای عقیم جوانی

منظره ای به تو میدهد

که میتوانی تنهایی مرابه خوبی ترسیم کنی ...!

من همان زنی هستم

که بعد ها به پسرت نشان می دهی

و می گویی این زن را دوست داشتم



او از تو می پرسد که چه شد از یکدیگر جدا شدید؟

تو بگو، تقصیر خودش بود ، دیوانه بود

نشانه اش هم این است که او هنوز هم عاشق من است

من يك عذرخواهی به خودم بدهكارم...

برای اينكه غرورم را شكستم...

برای اينكه هميشه احساساتی بودم...

برای اينكه انسان بودم !!!

تو سکوت ميکنی
..
و فرياد زمانم را نمی شنوی !
..
يک روز !
... ... ..
من سکوت خواهم کرد و تو آن روز ............
..
برای اولين بار مفهوم "دير شدن " را خواهی فهميد...

دستانم را محکم بگیر

میترسم از تکرار

جهان شلوغ تر از آن است که هر کس،فقط یک بار گم شود…

زن معنی تمام نگاه ها را می داند

میداند...چه نگاهی برای دیدن قلبش است...!

چه نگاهی برای... کشف اندامش!

به قول ضرب المثل قدیمی

پنجره ی قلب زن چشمانش است.....

دلم برای كسی تنگ است كه اينجا می آيد و دست نوشته هايم را میخواند...

              كسی كه تنها رد پايش يك غريبه است و بس ...

                          كسی كه او را "......" می نامم ...!!!

من نمی‌فهمم چرا هیچ کس برنمی دارد بنویسد از مردهــا...
از چشم‌ها و شــانه‌ها و دستهایشــان
از آغوششان ، از عطر تنشـان، از صدایشــان...
پررو می‌شوند؟
خب بشوند.
مگر خود ما با هر دوستت دارمی تا آسمـان نرفته‌ایم؟ مگر ما به اتکــاء همین دست‌ها
همین نگاه‌ها ، همین آغوشهـا ، در بزنگاههای زندگی
سرِپا نمانده‌ایم؟...
من بلد نیستم در سـایه، دوست داشته باشم ، من می‌خواهم خواستنم گوش فلک را کر کند.
من می‌خواهم
مَردَم
دلش غنج بزند ازاینکه بداند عشقـش دوستش دارد.....!

از من فاصله بگير !
هربار که به من نزديک می شوی باور می کنم ؛
هنوز می شود زندگی را دوست داشت ...
از من فاصله بگير !
من خسته ام از اين اميدهای کوتاه ... !!!

میخواهم برگردم به کودکی
آن زمان ها که:
پدر تنها قهرمان بود ، عشق تنها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نقطه ی زمین شانه های پدر بود ، بدترین دشمنانم خواهر و برادران خودم بودند
تنها دردم زانوهای زخمی ام بودند ، تنها چیزی که میشکست اسباب بازیهایم بود
و معنای خدا خافظ تا فردا بود.

گاهی بعضی ها رو ؛
خیلی راحت میبخشی !

چون دوس داری ،
بازم تو زندگیت باشن ... !!!

تو چه می فهمی حال و روز کسی را که دیگر هیـــــــــــچ نگاهی دلش را نمی لرزاند...؟

کاش یادت نرود...
روی آن نقطه پر رنگ بزرگ ، بین ناباوری آدم ها ، یک نفر می خواهد که تو خندان باشی
  نکند کنج هیاهوی زمان برم از یادت...

مرد من از آن مردهایی نیست که بپسندی از آن مردهایی نیست که برایت ستاره بچیند فقط از آن دسته معدود مردهایی ست که وقتی نمی بینی اش انگار چیز بزرگی کم داری چیزی قد دوست داشتن هایت که با کسی تکرار نمی شود

حکایت من حکایت کسی است که عاشق دریا بود اما قایق نداشت

دلباخته سفر بود اما همسفر نداشت

حکایت کسی است که زجر کشید اما ضجه نزد

زخم داشت وننالید

گریه کرد اما اشک نریخت

حکایت کسی است که پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا همۀ صداها را بشنود...

اگر نبوده ام
نه آنکه سَرم گرم است،
که سنگین است.
نه آنکه دلم مشغول،
که پُردرد است.
اگر نبوده ام، خسته ام چونکه.
فریبِ کلمات خسته ام کرده است

نیامدنش را باور نمی کنم...غیر ممکن است او نیامده باشد
حتما، حالا زیر باران مانده است و نا امید و خسته در خیابان ها قدم می زند
من به باز بودن درها...
مشکوکم..

دل دیوانه من اين همه آواره مگرد... خانه دوست همينجاست اگر بگذارند!

. . . اگر بگذارند! اگر. . .

نزديك بيا،فاصله ات را كم كن           وانگاه به سمت من سرت را خم كن

مي بيني كه چقدر من يخ زده ام          با آتش بوسه ات كمي گرمم كن

برویم
من به پشت سر نگاه نمیکنم.
در جاده دخترکی نشسته است
و زخم زمین خوردن هایش را نگاه می کند...
بلند می شوم و ادامه می دهم
زخم های ملتهبم را بهانه نمی کنم.
می روم اما این بار تنها...